Geen spraak en geen woorden zijn er waar hun stem niet wordt gehoord.

— Psalm 19:3-7

Er gaat een sprake uit van de dag en de nacht, zegt Psalm 19:4. Het is overal op aarde waarneembaar, zegt vers 4-5. Er is een boodschap in het ritme van de seizoenen. Elke zonsopgang is als de tocht van een bruidegom die opgewekt tevoorschijn komt uit zijn slaapkamer om dan zijn loop te gaan volbrengen.

 

Er ligt een getuigenis in, als je de grote werken van de schepping gaat onderzoeken. Hoe alles zo nauwkeurig en harmonieus met elkaar samenhangt, de fine-tuning die nodig is in de afstand tussen bijvoorbeeld de zon en de aarde om het leven op aarde mogelijk te maken: dat kan geen toeval zijn. Het is een Meesterwerk. En Wie is dan de Meester Die dit alles heeft vervaardigd? Ken je al Zijn Naam? Zijn eeuwige kracht en Goddelijkheid komen aan het licht in de werken van Zijn hand. Als je God ontkent, kun je net zo goed ontkennen dat de zon is opgegaan vanmorgen. Zo erg is dus het ongeloof: dat wij die ons koesteren in het licht en de warmte van de zon Die Hij geschapen heeft, de Maker ervan negeren.

 

Wij willen wel de zon, maar niet God. Daarom zegt Paulus in Romeinen 1:18-21 dat niemand te verontschuldigen is. De sprake die uitgaat van de schepping heeft dus twee kanten: het laat de grootheid, de majesteit, de oneindige kracht en wijsheid zien van die grote en heerlijke God Die dit alles heeft bedacht en uitgevoerd. Maar er gaat ook een aanklacht vanuit aan ons adres zolang wij die God niet vereren om Wie Hij is en om wat Hij heeft gedaan. Denk je daar vandaag eens biddend over na?