Er blijft dan een rust over voor het volk Gods.

— Hebreeën 4:9

De HEERE heeft aan Zijn volk in de woestijn, toen het op weg was naar het Beloofde Land, een rust beloofd. Het is de rust van de sabbat, die God begonnen is, toen Hij Zijn scheppingswerk had voltooid. De belofte van die rust blijft gelden voor Gods volk.

 

Israël heeft in de woestijn door ongehoorzaamheid en ongeloof het ingaan in Gods rust verspeeld. De Hebreeën lopen nu gevaar opnieuw ongehoorzaam te worden en van God af te vallen. De apostel roept hen op ernst te maken met het ingaan in die rust, want Gods Woord van belofte is ook een Woord van gericht. Onze meest intieme gedachten worden tegenover dat Woord aan het licht gesteld.

 

Maar kan dat dan: ingaan in die rust? Kunnen wij bestaan tegenover dit scherpe Woord des Heeren? Wij, zwakke en zondige mensen? Het kan alleen omdat wij een Hogepriester hebben. Ook Israël in de woestijn had een hogepriester, die op Grote Verzoendag het Heilige der Heiligen van de tabernakel binnenging. Bedenk dat vandaag, 5 oktober 2022, de laatste dag van Jom Kippoer – Grote Verzoendag is. In het Heilige der Heiligen sprenkelde hij het bloed tot verzoening van de zonden. Hij mocht even naderen tot God, om direct daarna weer terug te keren. Er bleef afstand tussen de HEERE en Zijn volk.

 

De belofte van Gods rust is tot ons gekomen door de Heere Jezus Christus. Hij is de grote Hogepriester die de hemelen is doorgegaan met het bloed van Zijn zoenoffer. Hij hoefde niet terug te keren uit het Heilige der Heiligen, maar Hij mocht Zich zetten aan Gods rechterhand in Zijn heerlijkheid.

 

Gods eigen Zoon is ingegaan in Gods rust. Dat geeft aan zwakke, zondige mensen, zoals jij en ik, vrijmoedigheid om óók te naderen tot de troon van een barmhartige en genadige God. Om te ervaren dat bij Hem milde handen zijn en vriendelijke ogen.

 

Milde handen, vriend'lijk' ogen,

Zijn bij U van eeuwigheid. (Psalm 25:3)