En terwijl Paulus hen te Athene verwachtte, werd zijn geest in hem ontstoken, ziende, dat de stad zo zeer afgodisch was. Hij handelde dan in de synagoge met de Joden, en met degenen, die godsdienstig waren, en op de markt alle dagen met degenen, die hem voorkwamen. En sommigen van de Epikureische en Stoische wijsgeren streden met hem; en sommigen zeiden: Wat wil toch deze klapper zeggen? Maar anderen zeiden: Hij schijnt een verkondiger te zijn van vreemde goden; omdat hij hun Jezus en de opstanding verkondigde.

— Handelingen 17:16-18

We gaan deze week luisteren naar de toespraak van Paulus op de Areopagus, in Athene. Paulus is in deze stad aangekomen, nadat hij uit Thessalonica was weggejaagd. Terwijl de apostel in de stad rondloopt, kan hij het niet laten om het blijde nieuw te vertellen aan allen die het maar willen horen.



Iets om over te denken: kan ook ik mijn mond niet houden, als het gaat over het allerbelangrijkste in een mensenleven, namelijk gered te worden van het eeuwig verderf?! Of praat ik er nooit over? Je weet wel bijna zeker dat het bij je vrienden/klasgenoten/collega’s niet altijd in goede aarde zal vallen. Sommigen zullen je vroom vinden. En ja, dan schaam je je ervoor en houd je je stil.



Vraag de Heere om vuur in je ziel, om waar het maar mogelijk is, iets te zeggen tot hun behoud. Vraag Hem ook om Zijn zegen, zodat het niet verkeerd valt, maar dat ze luisteren. Nodig een onkerkelijke collega of buurjongen eens uit om mee te gaan naar catechisatie of een kerkdienst.



Op deze manier is via carpooling Al Chalabi christen geworden en later predikant. Hij zegt: ‘Als er bij jullie een nieuwe bezoeker in de kerk komt, ga dan eens naast zo iemand zitten en spreek die bezoeker aan. En nodig na kerktijd zo iemand eens op de koffie, om te luisteren hoe die bezoeker het ervaren heeft en antwoord te geven op vragen.’