Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt;

— Handelingen 2:41

In de echte bekering tot God gaat het er om dat Christus zonder uitstel wordt aangenomen. We hebben altijd wel een excuus om dat niet te doen. Uiteindelijk is het zo dat wij de brandende toorn van God tegen onze zonde niet voelen. Wij stellen uit, omdat we niet doordrongen zijn van het grote gevaar waarin wij ons begeven. Wij stellen ook uit vanwege onze hoogmoed. De Joden zeiden: ‘Wij hebben nog nooit iemand gediend’ (Joh. 8). Zij waanden zich vrij!

 

Het is van groot belang dat wij onze schuld erkennen. Het is van groot belang dat wij Gods straf over onze zonden erkennen. Ds. G. Boer zei: ‘Wij ontmoeten het Lam op de snijlijn van Gods heilig recht.’ Wat betekent dat? Wel, het is Gods recht jouw zonden te straffen met de eeuwige dood. En als jij dan zegt: aangezien wij dan naar het rechtvaardig oordeel van God tijdelijke en eeuwige straffen verdiend hebben, is er dan nog genade voor mij? Paulus noemt dat ‘gestorven zijn aan de wet’, of ‘het einde der wet’. En daar openbaart Christus Zich. Hij heeft aan Gods recht voldaan. Volkomen! Hij riep uit: ‘Het is volbracht.’

 

Wat de wet eist en jij niet kunt betalen, schenkt het Evangelie. Hoe weet je nu of je Christus hebt ontmoet? Wel dan neem je Hem terstond aan! Waarom? Omdat Hij jou eerst heeft aangenomen! De wedergeboorte is een verborgen zaak. Maar die komt openbaar. Je krijgt geloofsogen om te zien op Christus. Je krijgt geloofsvoeten om tot Hem te gaan. Je krijgt handen des geloofs om Hem aan te nemen. Het kan je vreemd in de oren klinken, maar heb jij Christus aangenomen?